cannellonis

Ik heb het duidelijk niet met cannelloni....
Vanavond maakte ik het lievelingsgerechtje van R. Cannelloni met spinazie en ricotta.
Omdat ik het de vorige keren telkens vers uit doos vulde, en dus niet gaar of te slappe buisjes als eindresultaat had, dacht ik er deze keer aan om ze eens voor te koken. Net te hard om zo te eten, zelfs nog niet al dente.
Ik heb geen spuitzak (meer ) ik gebruik nu gewone diepvrieszakjes die ik vul, een tip van de onderkant eraf en klaar !
Mijn voorgekookte cannellonis waren echter niet te vullen. Zo slap... ik kreeg die opening niet goed open, op de koop toe scheurde mijn diepvrieszakje door mijn te lange nagels... Smeurrie !! Op de kast, op mijn t-shirt, in mijn slippers, tussen mijn tenen. Smeurrie overal .
Dan maar alle buisjes cannelloni opengereten en zo mijn vulling er ingepropt, dichtgevouwen en op het bedje van bechamel gelegd. Dan nog een laag bechamel en afgewerkt met geitekaas en geraspte kaas. Ben ik blij dat die in de oven zitten !
Voor de liefhebbers de volledige lijst van ingredienten en bereiding :
een doos cannellonis – een pak diepvries spinazie – 3 schellen kippewit – een potje ricotta – wat parmesaan – goed afgekruide bechamelsaus – geitekaas – geraspte kaas.
De ontdooide spinazie mengen met de ricotta, parmesaan en fijngesneden kippewit. Deze vulling in de cannelloni doen en in een ovenschotel schikken. Eerst een beetje bechamel, dan de cannellonis, afwerken met weer bechamelsaus en de rest van de kazen.

vrije dag en toch...

eerst mail op eerste blog.
Zo, dit is raar. Ik kan mijn gedachten zo maar delen.
R en M spelen verstoppertje . R.'s vriendje Mx is door het dolle heen. Hij mocht komen spelen. Hij kwam hier aan met een rugzak vol zwemgerief ( we hebben een zwembad thuis ) maar vandaag wordt er niet gezwommen. M zit met een vervelende ' gastro ' en R hoest sinds een dikke week. Er is te veel wind om met natte kopjes rond te lopen.
Dus ondanks een vrije dag, lopen er hier toch weer kinderen in huis. Maar ik kan me gezellig opsluiten in mijn bureau, geen gehoor geven aan gegil ( tot het erger wordt ) Ik merk wel dat ik steeds op het horloge kijk wanneer het nu juist 17 h is. Dan gaat vriendje Mx naar huis en komt er weer stilte in huis. beroepsmisvorming ? egoïsisme ? gewoon moe , dat zal het zijn.
Ik moet dringend naar de winkel want ik heb niets meer in de ijskast. Maar ik heb ook zo'n verschrikkelijk hongergevoel en dat is niet goed om mee te gaan shoppen.
Ik moet inkopen doen want overmorgen zijn mijn schoonbroer en zijn gezin hier. Het is 10 jaar geleden dat ze ons nog eens kwamen bezoeken. Mijn eerste zorg is toch steeds : wat moet ik ze te eten geven. Alsof alles in het leven rond eten draait. Eigenlijk is dit waar voor mij : mijn leven draait rond eten !