eindelijk vakantie

vandaag is mijn vakantie begonnen. Eindelijk , want ik ben zo moe.... Geen lichamelijke vermoeidheid, maar gewoon mentaal op. Ik moet effe zonder andermans kinderen zijn. Niet meer opletten, niet meer rekening-houden-met, niet meer aangepaste maaltijden bedenken, niet meer "verplicht" spelen. Ik ben echt moe. Ik denk dat ik deze zomer zwaar onderschat heb. We hebben sinds 18 juni konstant bezoekers over de vloer gehad. En ondertussen ook gewerkt. 4 kindjes, ipv 3 ( max toegelaten aantal kinderen in frankrijk ) Ik was elke keer zo blij dat er vrienden of familie kwamen, maar die lange avonden, dat je niet uitgezakt in de zetel kan liggen ( en zo mede verstand op nul zet ), hebben me de das omgedaan. Heel raar eigenlijk want op die leuke zomeravonden heb je juist tijd voor elkaar. Maar ik voel nu dat ik gewoon in bed had moeten kruipen. Te laat, ik had er eerder aan moeten denken. Ik onthou het voor volgend jaar. Minder bezoek of allemaal komen als IK met vakantie ben. Dat zie ik wel zitten.
Ik voelde ook dat mijn geduld alsmaar minder werd. Ik kon niet meer lief reageren als er weer eens een kindje gemorst had, geplast had op de vloer of ruzie zocht met de anderen. Ik reageerde gewoon niet meer !
Dus deze vakantie : niets doen, luieren, rusten zodat ik in september er weer fris bijsta.