slecht nieuws voor Elliot

Vorige week ben ik met Elliot naar de dierenarts geweest omdat ik vond dat hij zo weinig at. Beagles zijn van nature schrokkoppen en veelvraten en dat vond ik niet terug in mijn pup. Ik voelde gewoon dat er iets niet klopte.
En spijtig genoeg was dat meer dan waar. De dierenarts hoorde een sterke ruis in zijn hart en maakte meteen een afspraak bij een dierenkliniek in Carcassonne. Daar werd een echo gemaakt en een doppler test.
Ik kreeg het ergste nieuws : Elliot heeft zwaar lekkende hartkleppen. ( ze sluiten niet eens ! ) en zijn rechterhartkamer is 5 keer groter dan de linkerkant. Hij heeft Stenose Pulomnaire in de ergste variant. De dierenarts gaf hem nog maar enkele weken , misschien zelfs een paar dagen te leven. Vanaf nu mocht Elliot niet meer lopen, rennen, te hard springen en spelen.
Er werd een papier opgesteld voor de fokker, deze is verplicht om de hond terug te nemen. Hij moet het geld terug geven.
Nadat ik Mr. B. op de hoogte had gebracht - bij hem ook veel ongeloof en verbijstering - moesten wij als gezin afscheid nemen van deze lieve pup.
Dat is zo moeilijk. Je hecht je direct aan zo'n diertje. Er zijn veel tranen gevloeid, door zowel mij als de kinderen, zelfs de onthaalkinderen.
Maandag is Elliot terug gebracht naar de fokker en sindsdien is het hier zo stil in huis. We missen het echt. Ondanks alle drukte die erbij kwam, ondanks alle nadelen van een hond in huis....
We hebben heel even getwijfeld of we terug een hond in huis nemen. Maar de zoektocht is terug begonnen. Geen beagle meer - te veel herrinneringen aan Elliot - maar we gaan terug voor een Jack Russel. Liever een kleinere hond met pit. Liever een grote hond in een klein hondelichaam.
Ik heb deze week kontakt gehad met een mevrouw die hier op 130 km jacks kweekt . Volgende week krijgen we foto's van haar pups en voor kerst kunnen we eentje naar huis brengen.