lang geleden dat ik nog eens een weekmenuutje in elkaar geflanst heb.
1/ bloemkool met aardappelen en worst
2/ gevulde courgettes met aardappelen in de oven.
De aardappelen wassen en in wedges snijden. Een beetje olijfolie en grof zout eronder scheppen. Dan alles in een ovenschotel plaatsen en zo'n half uurtje in de oven. De aardappelen worden knapperig en lekker !
3/ spinazie met feta quiche en slaatje
4/ couscous met ratatouille en kippesliertjes
verjaardag Ax.
Het is een hectische dag : de scholen staken dus ben ik een beetje overboekt met kinderen. Mijn 2 kids zijn hier, maar ook 4 andere onthaalkinderen. Best leuk als ze met zo'n grote bende zijn. Het huis is zelfs verrassend stiller dan anders. Maar niet voor lang. Straks gaan we feesten ...
Vandaag is het de verjaardag van Ax. Hij wordt 2 !
Deze morgend hebben we de kroon geknutseld. Omdat hij verzot is op traktors en kamions is het een voertuigen-kroon geworden. Ik heb een doos genomen van cornflakes en die doorgeknipt in een lange strook. De zijkant van de doos werd de '2'. Samen hebben we ze geschilderd en als het eenmaal droog was, hebben we de traktors en de kamions erop gelijmd. Als finishingtouch een beetje glitterverf !
Deze namiddag gaan we met de grotere kinderen ( die geen middagdutje doen ) de taart maken.
Het gaat een gewone taart worden met muizenkorreltjes en gekleurde glazuur.
bananen en dadel cake
In mijn zoektocht naar eier-loze taarten, heb ik deze cake doorgekregen van een vriendje van R.
Wel grappig , want mijn zoektocht was voor hen ! Zij zijn veganisten en ik wil die jongen toch ook eens kunnen verwennen als ik voor het vieruurtje zorg.
bananen en dadel cake :
3 grote of 4 kleine bananen.
310 g donker bruine suiker ( 1 1/4 cup )
125 ml olie ( 1/2 cup )
560 g bloem ( 2 1/4 cup )
4 koffielepels bakpoeder
1 koffielepel kaneel
1 koffielepel vanille extract
10 tot 15 kleingesneden dadels
mix de bananen met de olie en de suiker. Voeg de bloem, kaneel, vanille extract en bakpoeder toe.
30 minuten in de oven op 18o °C
muesli repen of Flapjacks
Dinsdag ging ik met R. en nog enkele leden van de club van Quillan kayaken. Zaterdag hebben we namelijk een clubmeeting tussen die van Alet en die van Quillan. Ik heb ze ook uitgenodigd om samen met ons het vieruurtje te nemen.
Dat betekent koken !
M. ging liever een namiddag bij de engelse buren spelen. En zij koken altijd iets om M. bezig te houden. Deze keer werden het Flapjacks of Muesli-repen.
Het was héél zoet, maar toch ook wel gezond ( de gedachte alleen al )
Je hebt nodig :
225 g havervlokken, 150 g margarine, 150 g suiker en 3 lepels honing
( ik heb 75 g suiker gebruikt en 75 g ahornsiroop , net de buurvrouw bij me gehad en zij vertelde dat je eigenlijk golden syrup moet gebruiken want die plakt beter. )
en dan naar smaak : rozijnen, sesamzaadjes, zonnebloempitten ....
De oven voorverwarmen op 190 °C. Een rechthoekvormige bakvorm met bakpapier bekleden.
De boter laten smelten met suiker en honing erin.
De havervlokken mengen met de rozijnen en noten en door het boter/suikermengsel mengen.
Op de bakvorm storten en met de bolle kant van een lepel aandrukken.
Een 35 min in de oven tot het goudbruin is. Uit de oven moet je het even laten afkoelen en dan in stukken of repen snijden.
Dat betekent koken !
M. ging liever een namiddag bij de engelse buren spelen. En zij koken altijd iets om M. bezig te houden. Deze keer werden het Flapjacks of Muesli-repen.
Het was héél zoet, maar toch ook wel gezond ( de gedachte alleen al )
Je hebt nodig :
225 g havervlokken, 150 g margarine, 150 g suiker en 3 lepels honing
( ik heb 75 g suiker gebruikt en 75 g ahornsiroop , net de buurvrouw bij me gehad en zij vertelde dat je eigenlijk golden syrup moet gebruiken want die plakt beter. )
en dan naar smaak : rozijnen, sesamzaadjes, zonnebloempitten ....
De oven voorverwarmen op 190 °C. Een rechthoekvormige bakvorm met bakpapier bekleden.
De boter laten smelten met suiker en honing erin.
De havervlokken mengen met de rozijnen en noten en door het boter/suikermengsel mengen.
Op de bakvorm storten en met de bolle kant van een lepel aandrukken.
Een 35 min in de oven tot het goudbruin is. Uit de oven moet je het even laten afkoelen en dan in stukken of repen snijden.
windmolentjes
De wind waait de bladeren van de bomen. Heuse blaadjes-achtervolgingen op straat !
Dus zingen we vandaag over de molenaar die slaapt en niet merkt dat zijn molen te hard draait.
" Meunier tu dors !
Ton moulin ton moulin va trop vite
Meunier tu dors !
Ton moulin ton moulin va trop fort
Ton moulin ton moulin va trop vite
Ton moulin ton moulin va trop fort
Ton moulin ton moulin va trop vite
Ton moulin ton moulin va trop fort "
Je handen draaien rond elkaar als een molentje, maar bij elke nieuwe zin veranderd de richting.
Wij hebben een windmolentje gemaakt .
Een wc-rollentje bekleden met groen ribbelpapier.
Een vierkant van 12 op 12 maken en dit insnijden op de diagonale axen.
De punten naar elkaar toebrengen met vastmaken met een ' parisienne '. ( geen idee hoe het in het nederlands noemt )
Op het wc rolletje bevestigen en dan versieren met stickertjes.
flater of goede daad ?
Ik heb deze nacht héél slecht geslapen, liggen piekeren en woelen. Ik heb namelijk het gevoel dat ik een enorme flater heb gedaan. Maar aan de andere kant misschien een goede daad....
Ik heb het lontje van een buskruitvat aangestoken.
Gisteren heb ik klacht ingediend bij de rijkswacht tegen de Jagers. De grote machtige jagers van het departement.
Zoals elke zaterdag gingen we met de kayakclub varen. Mooi weer, goei ambiance, veel volk. ( 4 volwassenen en 15 kinderen in 9 kano's en 2 kayaks ) M. - de directeur van de club - gaat voorop, ik sluit heel de colonne en help degene die vast zitten.
Op ongeveer 3/4 van het traject komen we aan de rechterkant opeens jagers tegen. Met geweer in aanslag in beide handen. We zeggen vriendelijk goededag en tegen elkaar zeggen we dat die kompleet zot zijn om langs de oever te jagen. Er zitten nog verschillende jagers een beetje verderop. Enkelen met fluovestjes, anderen gewoon verstopt in het bos, maar allen met ( gesloten ) geweer. We zeggen tegen de kinderen dat ze veel lawaai moeten maken om de andere verborgen jagers te laten weten dat wij er zijn. We horen ook andere jagers roepen aan de linkerzijde , maar die zien we niet. We komen voorbij de voorlaatste jager, we hebben er ondertussen 6 gepaseerd , en 2 seconden daarna horen we die jagers héél hard roepen en SCHIETEN. Een groot everzwijn loopt van de linkeroever in de rivier. Die jagers zijn gewoon beginnen schieten, en wij stonden daar nog op 20 meter afstand, met 15 kinderen waar we verantwoordelijk voor zijn. We hebben allemaal het everzwijn zien springen, opspringen en neervallen in het water. Er zijn meer dat 8 schoten gelost.
Ik werd overmeesterd door emoties, de tijgerin kwam in mij los en ik was bereid om met mijn peddel de voorlaatste jager te lijf te gaan. "Mijn kinderen ! Alle kinderen ! "riep ik. "Stop met schieten ! "
Maar ik kreeg alleen een opgetrokken schouder en ne glimlach terug. Ik was woest. Ik was doodsbang echt doodsbang...
We zijn meteen gaan zeggen dat die echt niet kan, dat ze heel gevaarlijk gedaan hebben en dat we naar de politie gaan om klacht tegen hen in te dienen.
De kinderen hebben hard moeten peddelen om zo vlug mogelijk aan ons eindpunt te komen. Op terugweg zagen we een 15-tal jagers op straat staan. Eens in onze basis - wachtend op de ouders die hun kinderen komen halen - kwam er 1 jager naar ons om ons te sussen, dat het allemaal niet zo erg was, dat het niet meer zal gebeuren, dat we niet meer mogen varen in het jachtseizoen , en dat er eigenlijk niets gebeurd is.
Diene man heeft het goed mis. Maar als ' volwassenen' hebben we wel kunnen praten. We hebben een akkoord dat we voortaan elkaar gaan verwittigen als wij op het water gaan en zij jagen langs de waterkant. Maar wat er die namiddag is gebeurd, kan niet zomaar vergeten worden. Het incident was te gevaarlijk om het zo te laten. Ik moest voor de club, voor al de kinderen en voor de ouders, en voor mijn eigen kinderen klacht indienen.
4 ouders kwamen meteen mee naar het politiebureau. We hebben er 2,5 uur gezeten. Er bestaat geen specifieke code voor dit geval en het is een zware klacht geworden : mise en danger d'autrui.
We snappen niet dat de jagers ons niet meteen tegengehouden hebben, de jacht gestopt hebben ( met risico dat het everzwijn gewoon verder liep ) of gewoon al de andere jagers verwittigd hebben van onze aanwezigheid. Allé, dat daar geen procedure voor is.
Ik krijg er nog de bibber van .
We kregen ook papieren mee voor slachtofferhulp mee. Voor de kinderen. Zoon R. was tijdens het schieten plat in zijn boot gaan liggen, Dochter M. was beginnen huilen. De meeste kinderen hebben het everzwijn zien doodschieten. Enkele kinderen waren me komen vertellen dat ze zich onveilig gevoeld hadden. ' en danger'....
Dus, wat heb ik nu gedaan. Een flater ? een goede daad ? Heb ik de hele jagersgilde op mijn rug ? Wil ik dat wel ? Is dat normaal dat ik daar bang voor ben ?
Ik weet het niet meer.
Ik ben er zelfs serieus over aan het twijfelen of we volgende week wel dezelfde afvaart gaan doen. We hebben een bijeenkomst onder clubs en gaan met z'n 50 man het water op. Ik zou niet willen dat het een soort 'betoging' wordt en dat de jagers daar aanstoot aan nemen. Stel je voor...
Ik heb het lontje van een buskruitvat aangestoken.
Gisteren heb ik klacht ingediend bij de rijkswacht tegen de Jagers. De grote machtige jagers van het departement.
Zoals elke zaterdag gingen we met de kayakclub varen. Mooi weer, goei ambiance, veel volk. ( 4 volwassenen en 15 kinderen in 9 kano's en 2 kayaks ) M. - de directeur van de club - gaat voorop, ik sluit heel de colonne en help degene die vast zitten.
Op ongeveer 3/4 van het traject komen we aan de rechterkant opeens jagers tegen. Met geweer in aanslag in beide handen. We zeggen vriendelijk goededag en tegen elkaar zeggen we dat die kompleet zot zijn om langs de oever te jagen. Er zitten nog verschillende jagers een beetje verderop. Enkelen met fluovestjes, anderen gewoon verstopt in het bos, maar allen met ( gesloten ) geweer. We zeggen tegen de kinderen dat ze veel lawaai moeten maken om de andere verborgen jagers te laten weten dat wij er zijn. We horen ook andere jagers roepen aan de linkerzijde , maar die zien we niet. We komen voorbij de voorlaatste jager, we hebben er ondertussen 6 gepaseerd , en 2 seconden daarna horen we die jagers héél hard roepen en SCHIETEN. Een groot everzwijn loopt van de linkeroever in de rivier. Die jagers zijn gewoon beginnen schieten, en wij stonden daar nog op 20 meter afstand, met 15 kinderen waar we verantwoordelijk voor zijn. We hebben allemaal het everzwijn zien springen, opspringen en neervallen in het water. Er zijn meer dat 8 schoten gelost.
Ik werd overmeesterd door emoties, de tijgerin kwam in mij los en ik was bereid om met mijn peddel de voorlaatste jager te lijf te gaan. "Mijn kinderen ! Alle kinderen ! "riep ik. "Stop met schieten ! "
Maar ik kreeg alleen een opgetrokken schouder en ne glimlach terug. Ik was woest. Ik was doodsbang echt doodsbang...
We zijn meteen gaan zeggen dat die echt niet kan, dat ze heel gevaarlijk gedaan hebben en dat we naar de politie gaan om klacht tegen hen in te dienen.
De kinderen hebben hard moeten peddelen om zo vlug mogelijk aan ons eindpunt te komen. Op terugweg zagen we een 15-tal jagers op straat staan. Eens in onze basis - wachtend op de ouders die hun kinderen komen halen - kwam er 1 jager naar ons om ons te sussen, dat het allemaal niet zo erg was, dat het niet meer zal gebeuren, dat we niet meer mogen varen in het jachtseizoen , en dat er eigenlijk niets gebeurd is.
Diene man heeft het goed mis. Maar als ' volwassenen' hebben we wel kunnen praten. We hebben een akkoord dat we voortaan elkaar gaan verwittigen als wij op het water gaan en zij jagen langs de waterkant. Maar wat er die namiddag is gebeurd, kan niet zomaar vergeten worden. Het incident was te gevaarlijk om het zo te laten. Ik moest voor de club, voor al de kinderen en voor de ouders, en voor mijn eigen kinderen klacht indienen.
4 ouders kwamen meteen mee naar het politiebureau. We hebben er 2,5 uur gezeten. Er bestaat geen specifieke code voor dit geval en het is een zware klacht geworden : mise en danger d'autrui.
We snappen niet dat de jagers ons niet meteen tegengehouden hebben, de jacht gestopt hebben ( met risico dat het everzwijn gewoon verder liep ) of gewoon al de andere jagers verwittigd hebben van onze aanwezigheid. Allé, dat daar geen procedure voor is.
Ik krijg er nog de bibber van .
We kregen ook papieren mee voor slachtofferhulp mee. Voor de kinderen. Zoon R. was tijdens het schieten plat in zijn boot gaan liggen, Dochter M. was beginnen huilen. De meeste kinderen hebben het everzwijn zien doodschieten. Enkele kinderen waren me komen vertellen dat ze zich onveilig gevoeld hadden. ' en danger'....
Dus, wat heb ik nu gedaan. Een flater ? een goede daad ? Heb ik de hele jagersgilde op mijn rug ? Wil ik dat wel ? Is dat normaal dat ik daar bang voor ben ?
Ik weet het niet meer.
Ik ben er zelfs serieus over aan het twijfelen of we volgende week wel dezelfde afvaart gaan doen. We hebben een bijeenkomst onder clubs en gaan met z'n 50 man het water op. Ik zou niet willen dat het een soort 'betoging' wordt en dat de jagers daar aanstoot aan nemen. Stel je voor...
la vallée des singes
Op dag 2 van onze vakantie zijn we naar het dierenpark : la vallée des singes geweest. Rot slecht weer, koud & regen. Zelfs de apen bleven liever binnen in hun kooien. Maar net toen ze de gorilla's gingen voederen, scheen de zon. Binnen zag ik een gorillamoeder met haar baby. Zo mooi.... om stil en respectvol van te worden.
casse-croute in Collonge la Rouge
Op weg naar huis hebben we een tussenstop gemaakt in het mooie dorpje Collonges la rouge.
Het was net middag dus tijd voor iets te zoeken om te eten.
We vonden het restaurant "la Prieuré" met een goed (-koop) menuutje : zelfgemaakte paté of Foie gras met uienconfituur, slaatje met notenolievinaigrette, in eendevet gebakken aardappelen , Rauwe ham en cantalkaas. En appeltaart met perzikcoulis.
De uienconfituur was zéér goed, de paté nog beter.
Dit is een adresje om te onthouden.
vakantie in de bomen
We hebben vorige week 2 nachten in een boomhut doorgebracht.
Dit ' hotel ' bevindt zich dicht bij Poitiers, in Magné, Parc de la belle. Je vindt de link bij mijn favoriete sites.
Nu, het was ge-wel-dig. Hier komen we zeker nog eens terug.
Bij aankomst werd ons een rugzak overhandigd met daarin : een rol wc-papier, lucifers, 2 hoofdlampjes, een dynamolamp, 2 kaarsen en lakens voor alle bedden.
We moesten nog zo'n 5 minuten stappen in het bos voor we aan onze cabane aankwamen.
Héél mooi, heel steiner en heel knus. Alles was in hout, mooie details, alles rond of gebogen en zo proper !
We hadden een familiecabane : maar 4 meter van de grond en 2 aparte cabanes met daartussen een mooi groot terras.
De kinderen hadden hun eigen hut met een stapelbed. Hun venstertjes hadden de vorm van paddestoelen en aapjes. Onze cabane heet dan ook : les capucins.
Kaarsjes aangestoken, even de verwarming ( petroliumkacheltje ) ook en M. ging meteen de droge wc's uitproberen. 2 lepels zagemeel, je behoefte doen, terug een lepeltje zagemeel .
Geen geur, geen hinder . Ik vond het héél practisch en zou er graag ook zo eentje hebben !
De eerste nacht heeft het flink gewaaid en geregend. De boomhut ging er bij wiegen. En ik werd een beetje zeeziek. Maar we hebben wel héél goed geslapen, geen lawaai buiten de fluitende vogels, weinig licht door de blaadjes aan de bomen.
De 2de nacht was nog beter. Muisstil, windstil ....
We hadden spijt dat we maar 2 nachten geboekt hebben. Dus mensen, ben je in buurt van Poitiers, ga er heen ! Je beleefd de mooiste nachten van je leven !
Abonneren op:
Posts (Atom)
