grrrr ik heb net 28 minuten lopen zoeken naar mijn sleutels.
Net terug van de kinderen van school te halen, ik rij de garage in, neem Ax. in de armen, neem de jas van T. over en help hem met uitstappen. Boven gekomen zie ik dat de telefoon niet op z'n plaats ligt, maar op de commode in de gang. Ondertussen lopen M. en T. te zingen dat ze honger hebben. Dus loop ik naar de keuken , leg onderweg de telefoon op zijn plaats, loop door naar de ijskast, Ax. komt mij een papiertje voor de vuilbak brengen - hup in de vuilbak gekieperd - steek de bolognese saus in de microwave, keer mij om en wil de achterdeur opendoen.
Verbijstering alom..... waar heb ik die sleutels weer gelegd? ik zoek vluchtig door de rommel op tafel, nee.... Misschien op de commode in de gang ? Misschien in de living naast de telefoon ? Misschien beneden in de auto ? NEE..... Terug naar boven, weer alles doen wat ik had gedaan. ( met gillende kinderen achter je : we hebben honger, ik wil buiten spelen, dit is mijn autoooooo, nee mijn beurt om met de pop/wandelwagen te spelen .... ) in de ijskast gekeken en in de vuilbak ( is het al zover gekomen , denk je dan ... ) ook niet.
Ondertussen is het eten warm en zet ik de kinderen aan tafel. Geen tijd gehad voor lasagne te maken, gewone pasta met saus is ook goed. Ik zoek verder..... doe weer heel het parcour.
En dan , eindelijk , na 28 minuten - had het getimed - vond ik ze terug in een schuif. Geen idee meer waarom ik in die schuif terecht gekomen ben om die sleutels in te leggen. Oh... het wordt erg..... Welke dag zijn we ? Nog maar donderdag .... pfffffff